Μαρτίνεθ ντε λα Ρόσα, Φρανθίσκο

(Francisco Martinez de la Rosa, Γρανάδα 1789 – 1862). Ισπανός λόγιος και πολιτικός. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Γρανάδας. Όταν η χώρα του αγωνιζόταν εναντίον του Ναπολέοντα, εκείνος μετέβη στην Αγγλία για να ζητήσει βοήθεια υπέρ των αγωνιστών. Μετά το τέλος της γαλλικής εισβολής εξελέγη βουλευτής (1812-14) αλλά εξαιτίας του φιλελευθερισμού του εξορίστηκε στην Αφρική (1814-20). Ύστερα από δύο χρόνια ανακλήθηκε και εξελέγη για δεύτερη φορά βουλευτής του κόμματος των Μετριοπαθών Φιλελευθέρων. Όμως στις εκλογές είχαν προωθηθεί ιδιαίτερα οι άκροι φιλελεύθεροι, γεγονός το οποίο ανησύχησε τα μοναρχικά κόμματα και τον βασιλιά Φερδινάνδο. Προκειμένου λοιπόν να ελεγχθεί η κατάσταση, ο τελευταίος ανέθεσε την πρωθυπουργία στον μετριοπαθή φιλελεύθερο Μ. (1822-23). Παρά τη βασιλική εύνοια όμως, εξορίστηκε για δεύτερη φορά, λόγω της άρνησής του να παραβιάσει το σύνταγμα της χώρας. Εγκαταστάθηκε τότε στο Παρίσι, όπου έζησε 8 χρόνια και ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία· δημοσίευσε τα Φιλολογικά έργα του και παρουσιάστηκε στο θέατρο το έργο του με τίτλο Αμπέν Ουμέγια (Aben Humeya). Ανάμεσα στα έργα του τα πιο αξιόλογα είναι εκείνα που τιτλοφορούνται Ο Οιδίποδας (Edipo), Η συνωμοσία της Βενετίας (La conjuraciοn de Venecia) και Το πνεύμα του αιώνα (El Espiritu del Siglo). Μετά τον θάνατο του Φερδινάνδου Ζ’ επέστρεψε στην Ισπανία και ορίστηκε πρωθυπουργός (1834-35). Αργότερα διορίστηκε στο Παρίσι και στη Ρώμη ως πρεσβευτής και το 1853 έγινε πρόεδρος της Βουλής, ενώ διετέλεσε επίσης ισόβιος γραμματέας της Ισπανικής Ακαδημίας. Ο Ισπανός πολιτικός και συγγραφέας Φρανθίσκο Μαρτίνεθ ντε λα Ρόσα, σε ένα φουτουριστικής τεχνοτροπίας χαρακτηριστικό πορτρέτο του.